Keti Koti voor het eerst officieel gevierd in Harderwijk

Op 1 juli was het 160 jaar geleden dat Nederland de slavernij afschafte. 150 jaar geleden hield de slavernij daadwerkelijk op te bestaan in de Nederlandse koloniën. In het jaar 2023 is het 160 jaar geleden dat er een einde komt aan de Trans-Atlantische slavenhandel in het Koninkrijk der Nederlanden. Elk jaar wordt dit op 1 juli herdacht en gevierd in Nederland, Suriname en op de Nederlandse Antillen. In Suriname is het de Nationale Feestdag Keti Koti en op de Antillen heet deze feestdag Dia di Abolishon.

In Harderwijk werd 30 juni herdacht en op 1 juli Keti Koti gevierd

Tim Smit-Brouwer, Christel van der Stouw en Maarten Reckman waren op beide dagen aanwezig. Tijdens de herdenking op vrijdagavond hield dichter Gershwin Bonevacia een indrukwekkende voordracht, er was een kranslegging en er werd 2 minuten stilte gehouden.

Op zaterdag 1 juli werd feest gevierd in het Plantagepark in Harderwijk. Er was muziek en er stonden diverse kraampjes met lekker eten en relevante informatie. Vanuit Harderwijk Anders vinden we het belangrijk dat iedereen er mag zijn ongeacht opleiding, inkomen, afkomst, seksuele voorkeur en al die andere kenmerken waarop wij van elkaar kunnen verschillen.

Tim vertelt over zijn indruk van de vrijdag: ‘Het was bijzonder om bij te mogen zijn. In Nederland herdenken we veel dingen uit onze geschiedenis en vaak wordt ten onrechte gedacht dat het met Keti Koti om de geschiedenis van een ander gaat. Dat is niet zo. De geschiedenis van de slavernij is onze geschiedenis en ook die van Harderwijk. Vrijdag 30 juni waren we met zijn allen om die geschiedenis te herdenken en een gedicht van Gershwin Bonevacia toonde aan dat dat verleden, hoe spijtig ook, vandaag de dag nog altijd gevolgen heeft voor de mensen van nu.’

Ook Christel vertelt: ’twee dagen met zulke mooie momenten en fijne gesprekken. Eerlijkheid over je gezien en gehoord voelen, respect voor elkaar tonen en rekening houden met elkaar. Dichter Gershwin Bonevacia maakte diepe indruk op mij met zijn taal en emoties. Zaterdag werd ik weer even wakker geschud toen een van de mannen waar ik mee sprak het volgende zei: ‘Ik zou weleens door de stad willen lopen zonder dat ik mensen hun tas steviger vast zie pakken. Ik ben al veroordeeld door er gewoon te zijn. Die opmerking kwam niet vanuit een ‘slachtofferverhaal’ maar uit een gesprek over hoe we elkaar goed kunnen begrijpen als je door je huidskleur niet hetzelfde meemaakt. Op zijn beurt gaf hij weer aan dat ik als vrouw waarschijnlijk weer een andere vorm van discriminatie meemaak, bewust en/of onbewust handel je soms op hoe je benaderd wordt. Heel leerzaam.’

Herdenken en vrijheid vieren is belangrijk. Zie vrijheid niet als vanzelfsprekend. Het is soms hard werken om ogen te openen of vrijheid te behouden. Samen zijn wij dé maatschappij. Welke bijdrage lever jij?